Peru: Camino Inca, Machu Picchu en meer

In Peru werd ik regelmatig geconfronteerd met de nalatenschap van oude culturen. Niet alleen in de beroemde Inca stad Machu Picchu, maar ook in de hoofdstad Lima, waar ik mijn reis door Peru begon. Zo heb ik daar ruïnes bekeken van gebouwen die zijn gebouwd door een pre-Inca bevolkingsgroep. Door de speciale bouwtechniek die zij toepasten staan de muren van hun gebouwen - ondanks aardbevingen en andere gevaren - nog altijd overeind.

In Lima heb ik ook een prachtige fontijnshow bekeken en had ik mijn eerste kennismaking met een aantal typisch Peruaanse c.q. Zuid-Amerikaanse dranken: Inca Cola, Pisco Sour en Coca thee. De bladeren van de coca plant - die bekend zijn omdat die worden gebruikt voor de productie van cocaine - zijn hier volop verkrijgbaar en overal wordt op de bladeren gekauwd en wordt er thee van getrokken.

Met de bus begon ik aan een lange rit naar Cuzco, de stad die ooit de hoofdstad was van de machtige Inca's. De stad ligt op zo'n 3400 meter boven zeeniveau en dat merk ik al in de bus er naartoe. De eerste dagen na aankomst in Cuzco werd ik er volop mee geconfronteerd: hoogteziekte. Hoofdpijn, buikpijn, slaperigheid en andere ongemakken hielden mij twee dagen aan mijn bed gekluisterd. Gelukkig was ik er daarna snel weer bovenop.

Cuzco is een prachtige oude stad met steile straten. In combinatie met de hoogte kost het veel energie die te beklimmen. Het was het evenwel waard om naar een uitkijkpunt te lopen, vanwaar ik een prachtig uitzicht over de stad had. In het Cuzco heb ik het zeer naar mijn zin gehad en een hoop leuke nieuwe (en oude) vrienden ontmoet. Na een kleine week verliet ik Cuzco voor vier dagen voor een van de absolute hoogtepunten van mijn reis: de wandeling over de Camino Inca naar Machu Picchu!

Samen met een groep Argentijnen, een Spaanse en onze gids begon ik aan onze vierdaagse wandeling bij km 82. Dit was gelijk een goede gelegenheid om mijn Spaans weer wat bij te schaven. Gelukkig sprak de gids ook Engels, voor als ik iets niet begreep. Onze gids legde uit dat we in vier dagen 13 verschillende soorten landschappen zouden doorkruisen en onderweg veel Inca ruïnes zouden aandoen. Uiteindelijk zouden we aan het begin van de vierde dag bij Machu Picchu uitkomen.

Het pad is gemaakt van stenen, maar is niet eenvoudig te bewandelen. Het oppervlak is oneffen en vele kniehoge "traptreden" volgen elkaar op. Concentratie is veriest om op de been te blijven en ik raakte telkens weer buiten adem. We moesten een aantal hoge bergpassen oversteken. Het hoogste punt was 4200 meter en toen ik daar wandelde voelden ik mijn hart in mijn borst kloppen en mijn longen die om zuurstof vroegen. We waren dan ook best trots toen we uiteindelijk de oude Inca stad Machu Picchu bereikten.

Nog nooit eerder heb ik echter zo genoten van een wandeling. De landschappen die we zagen waren prachtig. Bergen met gletsjers, valleien met gras, verschillende soorten bos, prachtige bloemen, bomen en planten en aan het einde het nevelwoud, waar Machu Picchu door omgeven is. De bouwwerken die de Inca's in deze oude stad en aan het pad er naartoe hebben neergezet zijn eeuwenoud, maar nog in verassend goede staat. Ook dit was prachtig om te zien.

Voordat ik het land verliet heb ik met mijn tijdelijk reisgenoot David - die ik al in San Francisco had leren kennen - bewoners van een van de drijvende eilanden op het Titicaca meer bezocht. De eilanden, huisjes en diverse gebruiksvoorwerpen - waaronder prachtige boten - van deze mensen zijn vrijwel volledig gemaakt van riet. Hoewel dit met name ten behoeve van het toerisme in stand wordt gehouden, was het erg leuk om dit van dichtbij te bekijken.