Beautiful Bolivia

Bolivia is misschien wel het mooiste land waar ik tot nu toe geweest ben. Helaas ook het armste en meest vervuilde land. Veruit de meeste mensen die hier wonen stammen af van de oorspronkelijke bewoners en je ziet hier ook nog veel traditionele kleding. Ik ben het hele land doorgereisd, van noord tot zuid en van oost en west tot midden. De landschappen die ik tegen kwam waren prachtig en zeer divers. In Bolivia vindt je bijna geen verharde wegen en soms moest de bus zelfs per vlot een rivier oversteken. Avontuur is een term die bij reizen door Bolivia goed past.

In mijn vorige reisverslag over Peru schreef ik al over de drijvende eilanden in het Titicaca-meer, die ik daar heb bezocht. Aan de Boliviaanse zijde van het Titicaca-meer heb ik met een aantal reisgenoten een dag en een nacht doorgebracht op het eiland Isla del Sol, waar volgens legendes de eerste Inca vandaan kwam. Helaas had ik hier weer een beetje last van hoogteziekte, maar desondanks hebben we een mooie wandeling over het eiland gemaakt en genoten van het uitzicht.

Vervolgens begaven wij ons naar de stad La Paz. Daar hebben we onder andere de verhalen over het gevangenisleven aangehoord van een man die zij dat hij een ingezetene met verlof was. Geen idee of de man de waarheid sprak, maar zijn verhalen over de beruchte gevangenis in het centrum van de stad waren in ieder geval interessant. Daarnaast stonden bezoekjes aan de heksenmarkt en de worstelende cholita's op het programma. Deze laatste activiteit was vooral grappig omdat de locals de theatershow hilarisch vonden en de actrices met hun lange zwarte vlechten luidruchtig aanmoedigden.

Vanuit La Paz heb ik ook een tripje naar de zogenaamde "death road" gemaakt. Nadat de gids ons had gewezen op een bus die in de diepe afgrond naast de weg lag, mochten wij met onze mountainbikes naar beneden racen. Anders dan in de rest van Zuid-Amerika wordt op deze weg aan de linker kant gereden. Omdat de afgrond zich aan de linkerkant van de weg bevindt kunnen chauffeurs zo vanuit hun raampjes beter zien of de wielen nog wel op het randje staan. Als er een tegenligger aankomt moet de chauffeur die van boven komt achteruit rijden, totdat er een stuk weg breed genoeg is, zodat de voertuigen elkaar kunnen passeren. De weg is voor gewoon verkeer niet meer in gebruik, maar de keren dat ik auto's van andere tourorganisaties tegenkwam moest ik zelfs op de fiets gevaarlijk dicht langs de afgrond rijden. Gelukkig deden de remmen het goed en kwamen we veilig de dag door.

Na mijn bezoek aan La Paz vertrok ik richting Rurrenabaque in het noorden van het land. Omdat de weg door landverschuivingen regelmatig is afgesloten nemen de meeste mensen het vliegtuig voor deze trip, maar ik nam de bus. Een groot deel van de lange busrit ging over een weg die mij erg veel deed denken aan de hierboven genoemde death road. Ook hier werd aan de linkerkant gereden en af en toe hingen wij allemaal met onze hoofden uit het raam om te zien of de wielen niet van de rand van de weg af gleden. De weg zelf was dan niet zichtbaar, we zagen alleen steentjes die van onder de bus de afgrond in vielen. Gelukkig bleef het daarbij en waren er geen landverschuivingen, zodat wij 18 uur later in Rurrenabaque aankwamen.

Vanuit Rurrenabaque heb ik een pampas-tour gemaakt in de amazone. Drie dagen lang vaarden wij met onze gids in een klein bootje door het labyrinth van waterwegen. Gewone wegen of paden vind je hier niet. De natuur was er prachtig met veel kleurrijke bomen, planten en bloemen en dieren zoals roze rivierdolfijnen, anaconda's, kaaimannen, luiaards, aapjes en paradijsvogels. Wat een wondere wereld!

Via de steden Trinidad, Santa Cruz en Sucre (waarvan de laatste mijn favoriete stad in Bolivia was) kwam ik enkele dagen later aan in het dorpje Uyuni in het zuiden van het land, dat naast de Salar de Uyuni zoutwoestijn ligt. Op de motor ging ik met een gids een dag door de zoutwoestijn rijden. Ik reed voor het eerst off-road toen we de zandweg namen richting de zoutvlakte. Het was prachtig om over de laag zout te rijden. Alles om ons heen was letterlijk en figuurlijk oogverblindend wit, met in de verte gekleurde bergen en een helderblauwe lucht erboven.

In Bolivia heb ik een fantastische tijd gehad, maar natuurlijk had ik ook weer zin in het volgende avontuur: Argentinië.